1․Առաջին աշխհարամարտի պատճառները , ավարտը և հետևանքները ։
Պատճառները ՝ հիմնական պատճառներից կարող են լինել Եվրոպայում ուժային վերադասավորումից հետո տարածքային վեճերը, փլուզված և մասնատված երկրները, սպառազինության մրցավազքը, որը սկսվել էր վերջին տասնամյակներում:
Ավարտը և հետևանքները — պատերազմը վերջացել է 1918 թվականի նոյեմբերի 11-ին:
Պաշտոնապես զինադադարից հետո պատերազմը շարունակվեց ևս յոթ ամիս մինչև Վերսալի պայմանագրի ստորագրումը Գերմանիայի կողմից 1919 թվականի հունիսի 28-ին։ Միացյալ նահանգների Սենատը չվավերացրեց պայմանագիրը, չնայած այն վայելում էր ժողովրդի հավանություն, և պաշտոնապես չդադարեցրեց իր մասնակցությունը պատերազմին մինչև1921 թվականի հուլիսի 2-ին նախագահ Ուորեն Հարդինգի կողմից Կնոքս-Պորտեր բանաձևի ստորագրումը։ Միացյալ Թագավորությունը և Բրիտանական կայսրությունը պատերազմական վիճակը ավարտված համարեցին պառլամենտի կողմից 1918 թվականի պատերազմի ավարտի մասին օրենքի ընդունումից հետո միայն։ Որի համաձայն Բրիտանական կայսրությունը պատերազմն ավարտված է հայտարարել հետևյալ երկրների հետ հետևյալ կերպ․
2․ Օտտո Բիսմարկի դերը Գերմանիաի միավորման և զարգացման գործում ։
Բիսմարկը միավորեց գերմանական պետությունները, ստեղծելով միսնական գերմանական պետություն դառնալով երկրի առաջին կանցլերը:
Բիսմարկ 19-րդ դարի երկրորդ կեսին գերմանական բազմաթիվ նահանգների համար կտրուկ առաջացավ միավորման անհրաժեշտության հարցը: Գերմանական ազգի Սուրբ Հռոմեական կայսրության փոխարեն, որը կազմալուծվեց 1806 թվականին, 1815 թվականին ստեղծվեց գերմանական միությունը, որն ընդգրկում էր 39 անկախ պետություններ: Ավստրիան դրանում գլխավոր դեր է խաղացել: Այնուամենայնիվ, սա հարիր չէր Պրուսիային: Վիեննայի և Բեռլինի միջև հակամարտությունը սկսեց թեժանալ:
1862 թվականին Բիսմարկը (Օտտո Էդուարդ Լեոպոլդ ֆոն Բիսմարկ-Շյոնհաուզեն) դառնում է Պրուսիայի վարչապետ: Պատերազմների օգնությամբ է, որ Բիսմարկը ակնկալում է որոշել Գերմանիայի ճակատագիրը: «Theամանակի մեծ հարցերը կորոշվեն ոչ թե մեծամասնության ելույթներով և բանաձևերով, այլ երկաթով և արյունով», — հավատաց նա:
Ավստրիայի և Պրուսիայի մրցակցությունը հանգեցրեց բացահայտ պատերազմի 1866 թվականին: Պրուսական բանակը արագորեն ջախջախեց ավստրիացուն: Գերմանիայի Համադաշնությունը հայտարարվում է լուծարված: Փոխարենը, 1867 թ.-ին, Բիսմարկի նախաձեռնությամբ, ստեղծվեց նոր ասոցիացիա ՝ Հյուսիսային Գերմանիայի Համադաշնություն, որը, բացի Պրուսիայից, ներառում էր Հյուսիսային Գերմանիայի փոքր նահանգները: Այս դաշինքը հիմք դարձավ Պրուսիայի ղեկավարած կայսրության ստեղծման համար:
3․ Տալ բառերի բացատրությունը
աբսոլուտիզմ — միահեծան իշխանություն
իմպերիալիզմ — կայսրություն
արդյունաբերական հեղաշրջում — մանուֆակտուրայի վերածումը ֆաբրիկայի
4․մարդու և քաղաքացու իրավուների հռչակագիր
5․ Լուսավորական շարժում
Հասարակության արմատական փոփոխությունները հեշտ չէին ընթանում, բոլոր նորամուծությունները թշնամաբար էին ընթունվում բերնախավի և հոգեվորական կողմից:
18-րդ դարում սկսվեց լուսավորական շարժումը, որի նպատակն էր ազատության, իրավահավասարության և օրենքի գերակայության պահանջի ներկայացումը, կրթության և նոր գիտելիքների տարածումը:
6․ Վիեննաի վեհաժողով
Վիեննայի վեհաժողով, համաեվրոպական վեհաժողով, որտեղ որոշվեցին Եվրոպայի պետությունների սահմանները։ Իր ընդգրկմամբ նախադեպը չունեցող Վիեննայի վեհաժողովին մասնակցում էին 2 կայսր, 4 թագավոր, 2 թագաժառանգ և 215 իշխանական տների ղեկավարներ։ Այստեղ հավաքվել էր 450 դիվանագետ։ Այն ավարտեց եվրոպական տերությունների կոալիցիաների պատերազմները (Դաշնախմբային պատերազմներ) նապոլեոնյան Ֆրանսիայի դեմ ։ Տեղի է ունեցել Վիեննայում 1814 թվականի սեպտեմբերից 1815 թվականի հունիսը։ Վիեննայի կոնգրեսին մասնակցել են եվրոպական բոլոր պետությունների (բացի Թուրքիայից) 216 ներկայացուցիչներ։ Կոնգրեսում առաջատար դեր էին խաղում Անգլիան, Ռուսաստանը և Ավստրիան։
Վեհաժողովին մասնակցող յուրաքանչյուր երկիր հետամուտ էր իր շահերին։ Ռուսաստանը, Անգլիան, Ավստրիան և Պրուսիան վերաձևեցին Եվրոպայի պետական սահմանները՝ հաշվի չառնելով այլ ազգերի՝ սեփական պետություն ունենալու իրավունքը։ Այսպես, Նապոլեոնի ստեղծած Վարշավայի դքսությունը լուծարվեց։ Լեհական հողերի զգալի մասն անցավ Ռուսաստանին։ Պահպանվեց Իտալիայի և Գերմանիայի մասնատվածությունը։ Անգլիան ստացավ Մալթա կղզին և հոլանդական մի շարք գաղութներ։
Վեհաժողովի մասնակիցները գտնում էին, որ Ֆրանսիական հեղափոխությունը Եվրոպայում խախտել է օրինական կարգը։ Նրանք որոշեցին վերականգնել տապալված արքայատոհմերն ու իշխանական տները։ Դա վերաբերում էր առաջին հերթին Ֆրանսիային։ Վերականգնվեցին նաև նրա մինչհեղափոխական սահմանները։
Վիեննայի կոնգրեսի կարևորագույն խնդիրներն էին Ֆրանսիական մեծ հեղափոխությամբ և նապոլեոնյան պատերազմների ժամանակ վերացված ավատատիրական (ֆեոդալական), միապետական կարգերի վերականգնումը, մի շարք տապալված գահատոհմերի (դինաստիաների) վերահաստատումը, պայքարը ազգային-ազատագրական ու հեղափոխական շարժումների դեմ, դաշնակից տերությունների հաղթանակի ամրապնդումը, Ֆրանսիայում նապոլեոնյան վարչակարգի վերականգնումը կանխելու և Եվրոպան Ֆրանսիայի նոր զավթողական պատերազմներից ապահովագրելու ամուր երաշխիքների ստեղծումը, հաղթողների տարածքային հավակնությունների բավարարումը և Եվրոպայում նոր պետական սահմանների հաստատումը։
Կոնգրեսի նիստերի ժամանակ, Էլբա կղզի աքսորված Նապոլեոնը, 1815 թվականի մարտի 1-ին անսպասելիորեն ափ իջավ Ֆրանսիայում և հաղթարշավով սկսեց առաջանալ դեպի Փարիզ (Նապոլեոն Բոնապարտի 100 օրը): Կոնգրեսի մասնակիցները Նապոլեոնի դեմ անհապաղ ստեղծեցին նոր, յոթերորդ դաշնախումբը (կոալիցիան)։